bonapartyzm
bonapartyzm (język polski) edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) hist. polit. monarchistyczna ideologia inspirowana dokonaniami Napoleona I; t. frakcja polityczna dążąca do wskrzeszenia we Francji cesarstwa pod rządami rodziny Napoleona Bonaparte; zob. też bonapartyzm w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) blm[1],
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bonapartyzm bonapartyzmy dopełniacz bonapartyzmu bonapartyzmów celownik bonapartyzmowi bonapartyzmom biernik bonapartyzm bonapartyzmy narzędnik bonapartyzmem bonapartyzmami miejscownik bonapartyzmie[2] bonapartyzmach wołacz bonapartyzmie[2] bonapartyzmy
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. bonapartysta mos, bonapartystka ż
- przym. bonapartystyczny, bonapartystowski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Bonapartism
- azerski: (1.1) bonapartizm
- białoruski: (1.1) банапартызм m
- bułgarski: (1.1) бонапартизъм m
- esperanto: (1.1) bonapartismo
- francuski: (1.1) bonapartisme m
- japoński: (1.1) ボナパルティズム (bonaparutizumu)
- kazachski: (1.1) бонапартизм
- koreański: (1.1) 보나파르트주의 (ponap’arŭt’ŭjuŭi)
- perski: (1.1) بناپارتیسم
- portugalski: (1.1) bonapartismo m
- rosyjski: (1.1) бонапарти́зм m
- słoweński: (1.1) bonapartizem m
- turecki: (1.1) bonapartizm
- ukraiński: (1.1) бонапарти́зм m
- włoski: (1.1) bonapartismo m
- źródła:
- ↑ Hasło „bonapartyzm” w: Wielki słownik języka polskiego PWN, red. Stanisław Dubisz, t. I, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2018, ISBN 978–83–01–19910–4, s. 314.
- ↑ 2,0 2,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.