bohemistyka (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌbɔxɛ̃ˈmʲistɨka], AS[boχẽmʹistyka], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. na 3 syl.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) nauk. nauka o języku, literaturze, kulturze i historii czeskiej; zob. też bohemistyka w Wikipedii
(1.2) kierunek na uniwersytecie obejmujący studia w tej dziedzinie
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.2) student bohemistyki • studiować bohemistykę • być na bohemistyce
synonimy:
(1.1) filologia czeska
(1.2) filologia czeska
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
(1.1) slawistyka
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bohema ż, bohemista m, bohemistka ż, bohemizm m, Bohemia ż, bohemistyczność ż
czas. bohemizować ndk., bohemizować się ndk.
przym. bohemistyczny
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) łac. Bohemia[1]
(1.2) od (1.1)
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „bohemistyka” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.