bohema

bohema (język polski)

wymowa:

IPA: [bɔˈxɛ̃ma], AS: [boχẽma], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) środowisko artystów prowadzących swobodny, ekscentryczny tryb życia; zob. też bohema w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bohema	bohemy
dopełniacz	bohemy	bohem
celownik	bohemie	bohemom
biernik	bohemę	bohemy
narzędnik	bohemą	bohemami
miejscownik	bohemie	bohemach
wołacz	bohemo	bohemy

przykłady:

(1.1) Podczas studiów przystąpił do miejscowej bohemy.

składnia:

kolokacje:

(1.1) bohema artystyczna

synonimy:

(1.1) cyganeria

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bohemistyka ż, bohemizowanie n

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. bohème

uwagi:

nie mylić z: Bohemia, bohemizm

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) bohemia, bohemianism
• białoruski: (1.1) багема ż
• esperanto: (1.1) bohemio
• francuski: (1.1) bohème m
• rosyjski: (1.1) боге́ма ż
• ukraiński: (1.1) богема ż

źródła: