blända

blända (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

czasownik przechodni

(1.1) przest. pozbawiać wzroku, oślepiać

czasownik przechodni i nieprzechodni

(2.1) oślepiać (przejściowo, bez utraty wzroku)

(2.2) przen. olśniewać, oczarowywać, zwodzić

odmiana:

(1-2) att blända, bländar, bländade, bländat, blända!; pres. part. bländande, perf. part. bländad

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) göra blind, förblinda

(2.1) förblinda

(2.2) förtjusa, bedåra, förtrolla

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bländande, bländning, bländare, blindhet

czas. förblinda

przym. bländande, blind

związki frazeologiczne:

złożenie rzeczownikowe bländverk, bländvit

czasownik frazowy blända av • blända ner • blända upp

etymologia:

uwagi:

por. förblinda

źródła: