biurokracja

biurokracja (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌbʲjurɔˈkraʦ̑ʲja], AS: [bʹi ̯urokracʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pot. przesadna formalistyka w działalności urzędów, bezduszne przestrzeganie przepisów w załatwianiu spraw urzędowych i interesantów

(1.2) polit. system zarządzania, w którym decydującą rolę odgrywa administracyjny aparat urzędniczy; zob. też biurokracja w Wikipedii

(1.3) urz. grupa ludzi zawodowo trudniąca się administrowaniem i organizacją pracy instytucji państwowych, gospodarczych, społecznych

odmiana:

(1.1-3) blm

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	biurokracja
dopełniacz	biurokracji
celownik	biurokracji
biernik	biurokrację
narzędnik	biurokracją
miejscownik	biurokracji
wołacz	biurokracjo

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) biurokratyzm, formalizm

(1.3) administracja

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. biurokratyzm m, biurokrata m, biurokratka ż, biurokratyczność ż, biurokratyzowanie n

czas. biurokratyzować, biurokratycznieć

przym. biurokratyczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. bureaucratie

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) bureaucracy
• baskijski: (1.1) burokrazia; (1.2) burokrazia
• białoruski: (1.1) бюракратызм m, канцыляршчына ż, канцелярщина ż; (1.2) бюракратызм m, бюракратыя ż; (1.3) бюракратыя ż, чыноўнікі lm
• duński: (1.1) bureaukrati n; (1.3) bureaukrati n
• esperanto: (1.1) burokratio; (1.2) burokratismo; (1.3) burokrataro
• hiszpański: (1.1) burocracia ż
• nowogrecki: (1.1) γραφειοκρατία ż
• rosyjski: (1.1) бюрократия ż, бюрократизм m; (1.2) бюрократия ż, бюрократизм m
• ukraiński: (1.1) бюрократизм m; (1.2) бюрократія ż; (1.3) бюрократія ż

źródła: