bisior (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈbʲiɕɔr], AS[bʹiśor], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zool. wiązka jedwabistych nici powstająca z szybko krzepnącej wydzieliny niektórych małży; zob. też bisior w Wikipedii
(1.2) daw. cienka tkanina wyrabiania z bisioru (1.1)
(1.3) daw. delikatna i kosztowna tkanina (bawełniana, lniana lub wełniana)[1]
(1.4) wisior, feston, girlanda[2]
(1.5) lśniące paciorki[2]
odmiana:
(1.1) blm[1],
(1.2-5)
przykłady:
(1.3) Niektóre zaś komnaty całe od złota; krzesła i ławy bisiorem albo lamą kryte, stoły z marmuru i alabastru […][3]
(1.3) Sam pan Sobieski stanął w kapiącym od złota i bisiorów namiocie Husseina-baszy i z niego wieści o szczęśliwym zwycięstwie na wszystkie strony przez lotnych gońców rozsyłał[4].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) morski jedwab
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. bisiorowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1   Hasło „bisior” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 2,0 2,1   Hasło „Bisior” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I: A-G, Warszawa 1900–1927, s. 157.
  3. H. Sienkiewicz, Potop
  4. Henryk Sienkiewicz, Pan Wołodyjowski