bisceoprice

bisceoprice (język staroangielski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) kośc. biskupstwo, diecezja

odmiana:

(1.1) ja-tematyczna;

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bisċeoprīċe	bisċeoprīċu
dopełniacz	bisċeoprīċe	bisċeoprīċa
celownik	bisċeoprīċes	bisċeoprīċum
biernik	bisċeoprīċe	bisċeoprīċu

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) bisċeopdōm

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bisċeop m

związki frazeologiczne:

etymologia:

st.ang. bisċeop + -rīċe

źródłosłów dla średnioang. bishoprich > ang. bishopric

uwagi:

inna pisownia: bisċoprīċe

źródła: