biotop

biotop (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) biol. ekol. obszar o określonych warunkach ekologicznych, będący siedliskiem dla biocenozy lub osobnika

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	biotop	biotopy
dopełniacz	biotopu	biotopów
celownik	biotopowi	biotopom
biernik	biotop	biotopy
narzędnik	biotopem	biotopami
miejscownik	biotopie	biotopach
wołacz	biotopie	biotopy

przykłady:

(1.1) W swoim naturalnym biotopie rośnie w zacienionych miejscach.

(1.1) Ta ostatnia izolowana populacja uległa skarłowaceniu wskutek systematycznie malejącej przestrzeni ich biotopów i zasobów pożywienia.

składnia:

kolokacje:

(1.1) biotop tanganikański / malawijski / południowoamerykański • biotopy wodne / ryb akwariowych

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

(1.1) ekosystem

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. biotopowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. βίος + τόπος

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) biotope
• baskijski: (1.1) biotopo
• duński: (1.1) biotop w
• francuski: (1.1) biotope ż
• hiszpański: (1.1) biotopo m
• niemiecki: (1.1) Biotop n
• norweski (bokmål): (1.1) biotop m
• norweski (nynorsk): (1.1) biotop m
• szwedzki: (1.1) biotop w
• włoski: (1.1) biotopo m

źródła:

biotop (język duński)

wymowa:

Dania: [bioˈtoˀp]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) biol. ekol. biotop

odmiana:

(1.1) en biotop, biotopen, biotoper, biotoperne

przykłady:

(1.1) Stor gift-skørhat findes på to helt forskellige biotoper, dels på tør sandjord i fyrreskov, (sjældnere under fyr i moser), dels på fugtig bund under rødgran (sjælden i Danmark) → Gołąbek wymiotny występuje w dwóch zupełnie różnych biotopach, częściowo na suchym piaskowym podłożu w lasach sosnowych (rzadziej pod sosnami na torfowiskach), a częściowo na wilgotnym podłożu pod świerkami pospolitymi (rzadko w Danii).

składnia:

kolokacje:

(1.1) småbiotop

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. βίος + τόπος

uwagi:

źródła: