bindaż (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈbʲĩndaʃ], AS[bʹĩndaš], zjawiska fonetyczne: zmięk.wygł.nazal.
homofon: bindasz
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) hist. ogrod. parkowa aleja kryta kratownicą stanowiącą stelaż dla gałęzi drzew lub pnączy; zob. też bindaż w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) berso, kolebka, chłodnik
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) niem. Bindwerk[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 34.