bimbrownik

bimbrownik (język polski)

bimbrownik (1.1) przy produkcji bimbru

wymowa:

IPA: [bʲĩmˈbrɔvʲɲik], AS: [bʹĩmbrovʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba produkująca bimber lub handlująca nim

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bimbrownik	bimbrownicy
dopełniacz	bimbrownika	bimbrowników
celownik	bimbrownikowi	bimbrownikom
biernik	bimbrownika	bimbrowników
narzędnik	bimbrownikiem	bimbrownikami
miejscownik	bimbrowniku	bimbrownikach
wołacz	bimbrowniku	bimbrownicy

przykłady:

(1.1) Policjanci zatrzymali bimbrownika, który pokątnie wytwarzał alkohol i sprzedawał go nieletnim.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) przestępca, handlarz, wytwórca

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bimber m, bimbrownia ż, bimbrownictwo n

forma żeńska bimbrowniczka ż

przym. bimbrowniczy, bimbrowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) самагоншчык m
• rosyjski: (1.1) самогонщик m, самогоноварильщик m
• ukraiński: (1.1) самогонник m

źródła: