bijou

bijou (język angielski)

wymowa:

bryt. IPA: /biˈʒuː/

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) klejnot

(1.2) błyskotka, cacko

przymiotnik

(2.1) o mieszkaniu: małe i eleganckie

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. bijou

uwagi:

źródła:

bijou (język francuski)

bijoux (1.1)

wymowa:

IPA: /bi.ʒu/ ​

​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) klejnot

(1.2) (zwracając się do osoby) skarb

(1.3) przest. klejnoty, narządy płciowe

odmiana:

(1.1-3) lp bijou; lm bijoux

przykłady:

(1.1) Un bijou est un élément de parure corporelle. → Klejnot jest elementem ozdoby ciała (= cielesnej).

składnia:

kolokacje:

(1.2) mon bijou → mój skarb/skarbie

synonimy:

(1.1) décoration, ornement, parure

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bijouterie ż, bijoutier m, bijoutière ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: