biedaczka

biedaczka (język polski)

wymowa:

​ ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ze współczuciem: kobieta biedna lub nieszczęśliwa

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	biedaczka	biedaczki
dopełniacz	biedaczki	biedaczek
celownik	biedaczce	biedaczkom
biernik	biedaczkę	biedaczki
narzędnik	biedaczką	biedaczkami
miejscownik	biedaczce	biedaczkach
wołacz	biedaczko	biedaczki

przykłady:

(1.1) Któż cię, biedaczko, tak urządził?

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) biedactwo, biedaczysko

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. biedactwo n, biedota ż, bieda ż, biedak m, biedny mos

forma męska biedaczek m

czas. biednieć ndk., zbiednieć dk.

przym. biedny, biedniutki

przysł. biednie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. biedak + -ka < pol. bieda + -ak

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: biedaczek

• białoruski: (1.1) бяднячка ż (biedna kobieta), бедачына ż, бедалага ż (nieszczęśliwa kobieta)
• słowacki: (1.1) chudera ż
• włoski: (1.1) poverina ż, poveretta ż, poveraccia ż

źródła: