biblioman (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) książk. osoba gromadząca kolekcję książek
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Zazwyczaj wybierał się taki biblioman na wyprawę do klasztoru z koszem węgrzyna i podpoiwszy mnicha klucz mającego od biblioteki, rabował co się dało, a książki wyrzucał przez otwarte okno, gdzie wspólnik umyślnie na to postawiony, chwytał je i pakował na brykę[1].
(1.1) Długo mi opowiadał ten smutnie nastrojony handlarz używanej literatury o prawdziwych bibliomanach, którzy nowem złotem za zbutwiałe papiery płacili, którzy rozkoszowali się charakterystyczną wonią dawnych szpargałów...[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) bibliofil, bibliomaniak
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) miłośnik
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bibliomania ż
forma żeńska bibliomanka ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. bibliomania
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Lucjan Siemieński: Portrety literackie (wyd. 1867).
  2. Klemens Junosza: Z papierów po nieboszczyku czwartym (wyd. 1896).

biblioman (język duński) edytuj

wymowa:
Dania: [biblioˈmæˀn]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) rzad. biblioman, miłośnik książek
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bibliomani w
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: