bibliofil (język polski) edytuj

 
bibliofil (1.1) na obrazie Carla Spitzwega Mol książkowy
wymowa:
IPA[bʲiˈblʲjɔfʲil], AS[bʹiblʹi ̯ofʹil], zjawiska fonetyczne: zmięk.i → j  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) miłośnik książek
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Wyrafinowani bibliofile wsłuchują się w szelest kartek, skrzypienie oprawy, brzęk okuć.[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) biblioman; pot. mól książkowy
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bibliofilstwo n, bibliofilia ż
forma żeńska bibliofilka ż
przym. bibliofilski
przysł. bibliofilsko
związki frazeologiczne:
etymologia:
gr. βιβλιο (biblio) → księga + gr. (philos) → przyjaciel
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-0113111-X, s. 54.
  2. Dyskretny szelest pergaminu – wywiad z Tomaszem Steiferem

bibliofil (język czeski) edytuj

 
bibliofil (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) bibliofil
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) knihomil
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bibliofilka
przym. bibliofilský
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

bibliofil (język słowacki) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) bibliofil[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bibliofília ż, bibliofilstvo n
forma żeńska bibliofilka ż
przym. bibliofilský
przysł. bibliofilsky
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Zofia Jurczak-Trojan, Halina Mieczkowska, Elżbieta Orwińska, Maryla Papierz, Słownik słowacko-polski, t. I, A-Ô, TAiWPN Universitas, Kraków 2005, ISBN 83-242-0569-1, s. 34.