białawy (1.1)
wymowa:
IPA[bʲjaˈwavɨ], AS[bʹi ̯au̯avy], zjawiska fonetyczne: zmięk.i → j  ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) mający kolor podobny do białego[1]; niezupełnie biały, prawie biały, jasny[2]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Mężczyzna wyróżniał się na skrzyżowaniu, dzięki kurczowo trzymanemu, białawemu telefonowi.
składnia:
kolokacje:
(1.1) kolor białawy • barwa biaława • pigmentacja biaława • mieć / przybierać / przybrać kolor białawy (barwę białawą) • zmienić / zmieniać kolor na białawy • odznaczać się kolorem białawym (barwą białawą) • pomalować / przemalowywać / przemalować / barwić / zabarwiać / zabarwić na (kolor) białawy (na białawo) • biaława farba • białawy lakier / barwnik / pigment / odcień • białawe światłobiaławoszaryborowik białawyczosnek białawygołek białawykępkowiec białawykoralownik białawykoźlarz białawyłycznik białawypodlistnik białawytępoząb białawynaziemek białawywinniczek białawyzatoczek białawyzębiełek białawy
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) biały
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. biały mos, białość ż, biel ż, bielak mzw
przym. biały, bielecki
przysł. białawo, biało
tem. słow. biało-
czas. bielić
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. biały + -awy
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Kolory
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „białawy” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2.   Hasło „białawy” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.