Wikisłownik

białaczka

białaczka (język polski) edytuj

wymowa:
IPA: [bʲjaˈwaʧ̑ka], AS: [bʹi ̯au̯ačka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j  ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) med. nadmierne wytwarzanie białych krwinek; zob. też białaczka w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikbiałaczkabiałaczki
dopełniaczbiałaczkibiałaczek
celownikbiałaczcebiałaczkom
biernikbiałaczkębiałaczki
narzędnikbiałaczkąbiałaczkami
miejscownikbiałaczcebiałaczkach
wołaczbiałaczkobiałaczki
przykłady:
(1.1) Zdiagnozowanie białaczki wymaga specjalistycznych badań krwi obejmujących badanie komórek krwi w szpiku i krwi obwodowej.[1]
składnia:
kolokacje:
(1.1) białaczka limfatyczna / limfoblastyczna / szpikowa • białaczka przewlekła / ostra • białaczka promielocytowa • cierpieć / chorować / zachorować na białaczkę
synonimy:
(1.1) leukemia, leukoza
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) choroba
hiponimy:
(1.1) białaczka ostra limfatyczna, białaczka ostra szpikowa, białaczka przewlekła szpikowa, białaczka przewlekła limfatyczna
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. białaczkowy, białaczkotwórczy
czas. bielić
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ z Internetu [1]
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=białaczka&oldid=8320930”