Wikisłownik

bezużyteczny

bezużyteczny (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA: [ˌbɛzuʒɨˈtɛt͡ʃnɨ], AS: [bezužytečny], zjawiska fonetyczne: akc. pob. ⓘ
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, z którego nie ma żadnego użytku
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mos/mzwmrzżnmosnmos
mianownikbezużytecznybezużytecznabezużytecznebezużytecznibezużyteczne
dopełniaczbezużytecznegobezużytecznejbezużytecznegobezużytecznych
celownikbezużytecznemubezużytecznejbezużytecznemubezużytecznym
biernikbezużytecznegobezużytecznybezużytecznąbezużytecznebezużytecznychbezużyteczne
narzędnikbezużytecznymbezużytecznąbezużytecznymbezużytecznymi
miejscownikbezużytecznymbezużytecznejbezużytecznymbezużytecznych
wołaczbezużytecznybezużytecznabezużytecznebezużytecznibezużyteczne
przykłady:
(1.1) Grzebień bez zębów jest bezużyteczny.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) bezwartościowy, nieużyteczny, nieprzydatny, zbędny, zbyteczny
antonimy:
(1.1) przydatny, użyteczny
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bezużyteczność ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=bezużyteczny&oldid=8508444”