bezskuteczność
bezskuteczność (język polski)
edytuj- wymowa:
- ⓘ
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) cecha tego, co bezskuteczne
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bezskuteczność bezskuteczności dopełniacz bezskuteczności bezskuteczności celownik bezskuteczności bezskutecznościom biernik bezskuteczność bezskuteczności narzędnik bezskutecznością bezskutecznościami miejscownik bezskuteczności bezskutecznościach wołacz bezskuteczności bezskuteczności
- przykłady:
- składnia:
- (1.1) bezskuteczność + D.
- kolokacje:
- (1.1) bezskuteczność starań / zabiegów / poszukiwań • bezskuteczność czynności prawnej / egzekucji / wypowiedzenia umowy
- synonimy:
- (1.1) nieskuteczność, daremność, bezcelowość, bezowocność
- antonimy:
- (1.1) skuteczność
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. bezskuteczny
- przysł. bezskutecznie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. bezskuteczny + -ość
- uwagi:
- Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1]. Inne słowniki (np.: Uniwersalny słownik języka polskiego[2]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) безрэзультатнасць ż, безвыніковасць ż, беспаспяховасць ż, непаспяховасць ż
- rosyjski: (1.1) безрезультатность ż, безуспешность ż
- ukraiński: (1.1) безрезультатність ż
- źródła:
- ↑
Hasło „bezskuteczność” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online. - ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
