bezprzykładny (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) książk. niedający się z niczym porównać
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Epopea węgierska jest pasmem bohaterstw i bezprzykładnego, ofiarnego męstwa[1].
(1.1) - Przeżyliśmy bezprzykładny atak na ciało pedagogiczne - huknęła w mikrofon - Uczeń Aleksander Wielki wdarł się podstępem do pokoju nauczycielskiego[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bezprzykładność ż
przysł. bezprzykładnie
przym. przykładowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Mieroszewski Juliusz, Finał klasycznej Europy, 1997, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Dorota Abramowicz, Guzik czasu, 2006, Narodowy Korpus Języka Polskiego.