bezpodstawny (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌbɛspɔtˈstavnɨ], AS[bespotstavny], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.akc. pob. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) nieuzasadniony, niesłuszny, nie mający słusznych podstaw
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Zwrot przedmiotu odwołanej darowizny powinien nastąpić stosownie do przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu[1].
(1.1) Właśnie dlatego, że jestem z szkołą duchowo związany, nie jestem skory do bezpodstawnego krytykanctwa[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) bezpodstawne oskarżenie
synonimy:
(1.1) nieusprawiedliwiony, nieuzasadniony, bezzasadny
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bezpodstawność ż
przysł. bezpodstawnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Sejm RP, Kodeks Cywilny, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Wylęgarnia talentów, „Tygodnik Podhalański”, 1996, Narodowy Korpus Języka Polskiego.