beznadzieja

beznadzieja (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌbɛznaˈd͡ʑɛ̇ja], AS: [beznaʒ́ėi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• akc. pob. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) stan desperacji, utraty nadziei, rozpacz

(1.2) pot. coś kiepskiego, beznadziejnego, bez wartości lub nie zapowiadającego się dobrze

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	beznadzieja	beznadzieje
dopełniacz	beznadziei	beznadziei
celownik	beznadziei	beznadziejom
biernik	beznadzieję	beznadzieje
narzędnik	beznadzieją	beznadziejami
miejscownik	beznadziei	beznadziejach
wołacz	beznadziejo	beznadzieje

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) desperacja, rozpacz, melancholia, boleść, smutek, żal

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. nadzieja ż, beznadziejność ż

przym. beznadziejny

przysł. beznadziejnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. bez- + nadzieja

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) desperation, despair
• arabski: (1.1) إياس
• esperanto: (1.1) malespero
• fiński: (1.1) epätoivo
• francuski: (1.1) désespoir
• interlingua: (1.1) desperantia
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.2)
• slovio: (1.1) beznadea (безнадеа)
• ukraiński: (1.1) безнадія ż
• włoski: (1.1) disperazione

źródła: