beszamel (język polski) edytuj

 
brokuły pod beszamelem (1.1)
wymowa:
IPA[bɛˈʃãmɛl], AS[bešãmel], zjawiska fonetyczne: nazal.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) kulin. gęsty sos przyrządzany z masła, mąki, jajek i mleka lub śmietany; zob. też beszamel w Wikipedii
odmiana:
(1.1) [1]
przykłady:
(1.1) Steward dodał za dużo gałki muszkatołowej do beszamelu i wszystko zepsuł.
składnia:
kolokacje:
(1.1) kalafior / pory / ryba / schab / zapiekanka pod beszamelem • zapiekanka z beszamelem
synonimy:
(1.1) sos beszamelowy
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. beszamelowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. béchamel[2]
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „beszamel” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Hasło „beszamel” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.