bestefar

bestefar (język norweski (bokmål))

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) dziadek

odmiana:

(1.1) zob. far

przykłady:

(1.1) Min bestefar på morssiden døde før jeg ble født. → Dziadek ze strony matki zmarł, zanim się urodziłem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) farfar, morfar

antonimy:

(1.1) bestemor

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

 Hasło „bestefar” w: Bokmålsordboka, Språkrådet og Universitetet i Bergen.

 Hasło „bestefar” w: Det Norske Akademis ordbok, Det Norske Akademi for Språk og Litteratur.

bestefar (język norweski (nynorsk))

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) dziadek

odmiana:

(1.1) ein bestefar, bestefaren, bestefedrar, bestefedrane

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) farfar, morfar

antonimy:

(1.1) bestemor

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

 Hasło „bestefar” w: Nynorskordboka, Språkrådet og Universitetet i Bergen.