belgradzki

belgradzki (język polski)

wymowa:

IPA: [bɛlˈɡraʦ̑ʲci], AS: [belgracʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw. ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) związany z Belgradem (stolicą Serbii)

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	belgradzki		belgradzka	belgradzkie	belgradzcy	belgradzkie
dopełniacz	belgradzkiego		belgradzkiej	belgradzkiego	belgradzkich
celownik	belgradzkiemu		belgradzkiej	belgradzkiemu	belgradzkim
biernik	belgradzkiego	belgradzki	belgradzką	belgradzkie	belgradzkich	belgradzkie
narzędnik	belgradzkim		belgradzką	belgradzkim	belgradzkimi
miejscownik	belgradzkim		belgradzkiej	belgradzkim	belgradzkich
wołacz	belgradzki		belgradzka	belgradzkie	belgradzcy	belgradzkie
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Wierzyłem, że belgradzcy i lublańscy intelektualiści mogą zainspirować reformę jugosłowiańskiego społeczeństwa.

składnia:

kolokacje:

(1.1) archieparchia belgradzko-karłowicka

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Belgrad mrz, belgradczyk mos, belgradka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Belgradian
• baskijski: (1.1) belgradar
• białoruski: (1.1) белградскі
• bułgarski: (1.1) белградски
• czeski: (1.1) bělehradský
• esperanto: (1.1) beograda
• fiński: (1.1) belgradilainen
• francuski: (1.1) belgradois
• niemiecki: (1.1) Belgrader
• rosyjski: (1.1) белградский
• słowacki: (1.1) belehradský
• ukraiński: (1.1) белградський

źródła: