beletrystyka

beletrystyka (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌbɛlɛˈtrɨstɨka], AS: [beletrystyka], zjawiska fonetyczne: akc. na 3 syl.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) liter. twórczość prozatorska zaliczana do literatury pięknej, obejmująca powieść, opowiadanie, nowelę, reportaż literacki

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	beletrystyka
dopełniacz	beletrystyki
celownik	beletrystyce
biernik	beletrystykę
narzędnik	beletrystyką
miejscownik	beletrystyce
wołacz	beletrystyko

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) proza

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. beletrysta m, beletrystka ż, beletryzacja ż, beletryzowanie n, beletryzator m, beletryzatorka ż

czas. beletryzować ndk.

przym. beletryzacyjny, beletrystyczny

przysł. beletryzacyjnie, beletrystycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Belletristik < franc. belle-lettres

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) белетрыстыка ż
• bułgarski: (1.1) белетристика ż
• czeski: (1.1) beletrie ż
• francuski: (1.1) belles-lettres
• hiszpański: (1.1) narrativa ż
• interlingua: (1.1) belles-lettres
• litewski: (1.1) beletristika ż
• rosyjski: (1.1) беллетристика ż
• słowacki: (1.1) beletria ż, beletristika ż

źródła: