bejrucki

bejrucki (język polski)

wymowa:

IPA: [bɛjˈrut͡sʲci], AS: [bei ̯rucʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk. ^ⓘ

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) odnoszący się do Bejrutu (stolicy Libanu)

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	bejrucki		bejrucka	bejruckie	bejruccy	bejruckie
dopełniacz	bejruckiego		bejruckiej	bejruckiego	bejruckich
celownik	bejruckiemu		bejruckiej	bejruckiemu	bejruckim
biernik	bejruckiego	bejrucki	bejrucką	bejruckie	bejruckich	bejruckie
narzędnik	bejruckim		bejrucką	bejruckim	bejruckimi
miejscownik	bejruckim		bejruckiej	bejruckim	bejruckich
wołacz	bejrucki		bejrucka	bejruckie	bejruccy	bejruckie
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Nazajutrz izraelskie lotnictwo wojskowe zaatakowało bejruckie przedmieścia Shiyyah.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Bejrut mrz, bejrutczyk mos, bejrutka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Beiruti
• arabski: (1.1) بيروتي
• baskijski: (1.1) beirutar
• białoruski: (1.1) бейруцкі
• czeski: (1.1) bejrútský
• francuski: (1.1) beyrouthin
• hiszpański: (1.1) beirutí
• niemiecki: (1.1) Beiruter
• rosyjski: (1.1) бейрутский
• słowacki: (1.1) bejrútsky
• ukraiński: (1.1) бейрутський

źródła: