beilegen (język niemiecki) edytuj

wymowa:
IPA[ˈbaɪ̯ˌleːɡn̩] IPA[ˌleːktə ˈbaɪ̯] IPA[ˈbaɪ̯ɡəˌleːkt]
?/i ?/i ?/i
znaczenia:

czasownik słaby, rozdzielnie złożony

(1.1) załączać, załączyć (np. do dokumentów)
(1.2) dodawać, dodać
(1.3) przypisywać
(1.4) łagodzić, ułagodzić, usuwać, usunąć (np. spór)
odmiana:
(1.1-4)[1] beilegen (legt bei), legte bei, beigelegt (haben)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) beifügen
(1.4) schlichten
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Beilegen n, Beilage ż, Beilegung ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: legenablegenanlegenauflegenauslegenbelegenbeilegendarlegendurchlegeneinlegenerlegenherlegenhinlegenhinterlegennachlegenumlegenunterlegenüberlegenverlegenvorlegenweglegenzerlegenzulegenzurücklegen
źródła: