bełkotać (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. zabełkotać)

(1.1) wypowiadać słowa w sposób bardzo niewyraźny, trudny do zrozumienia
(1.2) formułować wnioski bardzo niejasno
odmiana:
(1.1-2) koniugacja IX, bełkoczę / bełkocę[1]; lub
przykłady:
(1.1) Z pijackim uporem jął bełkotać coś o spisku.
(1.2) Naprzeciw karykaturalnie przedstawionego Sejmu, w którym posłowie bełkoczą i dzielą włos na czworo, postawił Różewicz samego księdza Skargę[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bełkot m, bełkotanie n, bełkotka ż, bełkotliwość ż, wybełkotanie n, zabełkotanie n
czas. wybełkotać dk., zabełkotać dk.
przym. bełkotliwy
przysł. bełkotliwie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „bełkotać” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Roman Pawłowski, Ukazała się "Kartoteka rozrzucona" Tadeusza Różewicza, „Gazeta Wyborcza”, 1997-12-30, Narodowy Korpus Języka Polskiego.