bankrutować

bankrutować (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik niedokonany

(1.1) stawać się bankrutem, tracić cały majątek

(1.2) przen. o idei, grupie ludzi: tracić wartość i znaczenie

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) plajtować, upadać

(1.2) upadać

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bankructwo n, bankrut mos, bankrutka ż, bankrutowanie n

czas. zbankrutować dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) go bankrupt
• białoruski: (1.1) банкруціцца; (1.2) банкруціцца
• bułgarski: (1.1) фалирам, банкрутирам
• francuski: (1.1) faire faillite

źródła: