baniak (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈbãɲak], AS[bãńak], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) duży, zamykany pojemnik na płyn
(1.2) reg. (Kraków) głowa
(1.3) pot. głowa
(1.4) gw. więz. głowa[1]
(1.5) grub. duża pierś kobieca
(1.6) reg. (Kresy) garnek[2]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Ojciec kupił dwudziestolitrowy baniak wody mineralnej.
(1.3) Dostał w baniak z całej siły.
(1.5) Ta kobieta miała konkretne baniaki.
składnia:
kolokacje:
(1.4) gw. więz. w baniak obskoczyćnapluć komuś w baniak[1]
synonimy:
(1.2) bania
(1.4) gw. więz. bańka, czapa, dekiel
(1.5) balon, bufor, melon, zderzak
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bania ż, bańka ż, banieczka ż, baniaczek mrz, zabaniak mrz
czas. zabaniaczyć dk.
przym. bańkowaty
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.5) zwykle w lm
tłumaczenia:
(1.2-4) zobacz listę tłumaczeń w haśle: głowa
(1.6) zobacz listę tłumaczeń w haśle: garnek
źródła:
  1. 1,0 1,1 Maciej Szaszkiewicz, Słownik gwary więziennej, w: Tajemnica grypserki. Cz. II, Kraków 1997, s. 185.
  2. Katarzyna Banach, Polszczyzna kresowa przeniesiona z województwa tarnopolskiego na ziemię głubczycką. Rozprawa doktorska, Łódź 2016, s. 138.