bandurzenie

bandurzenie (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rzecz. odczas. od bandurzyć

odmiana:

(1.1) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	bandurzenie
dopełniacz	bandurzenia
celownik	bandurzeniu
biernik	bandurzenie
narzędnik	bandurzeniem
miejscownik	bandurzeniu
wołacz	bandurzenie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) niebandurzenie

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. bandurzyć

rzecz. bandura ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: