bandos

bandos (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈbãndɔs], AS: [bãndos], zjawiska fonetyczne: nazal.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) hist. zaw. najemny sezonowy robotnik rolny; zob. też bandos w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bandos	bandosi
dopełniacz	bandosa	bandosów
celownik	bandosowi	bandosom
biernik	bandosa	bandosów
narzędnik	bandosem	bandosami
miejscownik	bandosie	bandosach
wołacz	bandosie	bandosi
depr. M. i W. lm: (te) bandosy

przykłady:

(1.1) Weszło do karczmy kilku galicyjskich bandosów.

(1.1) To jest jakaś nacja sama w sobie, odmienna od tej miejskiej, wiejskiej, osiadłej. To ci, co nie przynależą do żadnego pana ani do żadnej gminy, wałęsi różni, wagabundy, swawolni bandosi, bieguni różnego rodzaju.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) bandoch

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

forma żeńska bandoska ż

przym. bandoski

związki frazeologiczne:

(1.1) iść na bandos

etymologia:

niem. binden, niem. Bande < litew. bendras (spólnik), hin. bandhu (spółka, ród) ^{[potrzebna transkrypcja na hindi]}, gr. πεθερός (teść)

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: