banalność

banalność (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co banalne

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	banalność	banalności
dopełniacz	banalności	banalności
celownik	banalności	banalnościom
biernik	banalność	banalności
narzędnik	banalnością	banalnościami
miejscownik	banalności	banalnościach
wołacz	banalności	banalności

przykłady:

składnia:

(1.1) banalność + D.

kolokacje:

synonimy:

(1.1) zwykłość, pospolitość, konwencjonalność, schematyczność, stereotypowość, szablonowość, tuzinkowość

antonimy:

(1.1) niebanalność, niezwykłość, niepospolitość, niekonwencjonalność, nieschematyczność, niestereotypowość, nieszablonowość, nietuzinkowość

hiperonimy:

(1.1) wada

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. banał m, banalizacja ż, banalizowanie n, zbanalizowanie n

czas. banalizować ndk., zbanalizować dk.

przym. banalny

przysł. banalnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. banalny + -ość

uwagi:

Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego. Inne słowniki (np.: Uniwersalny słownik języka polskiego) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) banality
• białoruski: (1.1) банальнасць ż
• białoruski (taraszkiewica): (1.1) будзённасьць ż
• bułgarski: (1.1) баналност ż
• duński: (1.1) banalitet w
• esperanto: (1.1) banaleco
• francuski: (1.1) banalité ż
• niemiecki: (1.1) Banalität ż
• rosyjski: (1.1) банальность ż
• słowacki: (1.1) banálnosť ż
• ukraiński: (1.1) банальність ż
• włoski: (1.1) banalità ż

źródła: