baklawa
baklawa (język polski)
edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) kulin. cuk. rozpowszechniony w kuchni tureckiej, ormiańskiej, bułgarskiej i bałkańskiej deser z ciasta półfrancuskiego przełożonego warstwami pokrojonych orzechów (włoskich lub migdałów) z cukrem lub miodem, polewanego lukrem lub syropem i posypywanego tłuczonymi, niesolonymi orzeszkami pistacjowymi; zob. też baklawa w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik baklawa baklawy dopełniacz baklawy baklaw celownik baklawie baklawom biernik baklawę baklawy narzędnik baklawą baklawami miejscownik baklawie baklawach wołacz baklawo baklawy
- przykłady:
- (1.1) Wewnątrz mówiło się po francusku i jadło ptifurki, lecz także turecką baklawę, rosyjskie pirożki, wiedeńskie strudle – przegląd najważniejszych w Rumunii wpływów kulturowych[1].
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) ciasto
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) baklava
- arabski: (1.1) بقلاوة ż
- bułgarski: (1.1) баклава ż
- hiszpański: (1.1) baclava ż
- niemiecki: (1.1) Baklava n/ż
- nowogrecki: (1.1) μπακλαβάς m
- rosyjski: (1.1) баклава ż, пахлава ż
- turecki: (1.1) baklava
- źródła:
