bajgiel
bajgiel (język polski)
edytuj
- wymowa:
- ⓘ
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
- (1.1) gw. (Kraków, Lwów i Warszawa)[1] żydowskie pieczywo w kształcie bułki z dziurką; słodkawy precel[1]; zob. też bajgiel w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bajgiel bajgle dopełniacz bajgla bajgli / bajglów[2] celownik bajglowi bajglom biernik bajgiel[2] / bajgla[3] bajgle narzędnik bajglem bajglami miejscownik bajglu bajglach wołacz bajglu bajgle
- przykłady:
- (1.1) Pierwszego bajgla upiekł żydowski piekarz w siedemnastym wieku w Krakowie.
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) bajgeł[1], obwarzanek
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) pieczywo
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- jid. בייגל (bejgl), por. niem. Beugel → rogal, utworzone od niem. biegen → giąć, skręcać[4]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- 1 2 3 Stanisław Kania, Słownik argotyzmów, Wiedza Powszechna, Warszawa 1995, ISBN 83-214-0993-8.
- 1 2
Hasło „bajgiel” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online. - ↑ Hasło „bajgiel” w: Dobry słownik, red. Łukasz Szałkiewicz, Artur Czesak, Sebastian Żurowski.
- ↑ Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 29.
