badaczka

badaczka (język polski)

badaczka (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kobieta naukowiec, zgłębiająca jakiś temat, problem

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	badaczka	badaczki
dopełniacz	badaczki	badaczek
celownik	badaczce	badaczkom
biernik	badaczkę	badaczki
narzędnik	badaczką	badaczkami
miejscownik	badaczce	badaczkach
wołacz	badaczko	badaczki

przykłady:

(1.1) Uznając konflikt różnych porządków wartości za motyw stricte Iwaszkiewiczowski, wybitna badaczka szczegółowo opisuje jeden tylko z licznych przypadków tego typu konfliktów, a mianowicie zderzenie „estetyzmu” z „tyrteizmem”.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) eksploratorka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. badanie n, zbadanie n

forma męska badacz m

czas. badać ndk., zbadać dk.

przym. badawczy

przysł. badawczo

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. badacz + -ka

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: badacz

• białoruski: (1.1) даследчыца ż
• francuski: (1.1) exploratrice ż, chercheuse ż
• litewski: (1.1) tyrėja ż
• niemiecki: (1.1) Forscherin ż
• rosyjski: (1.1) исследовательница ż
• ukraiński: (1.1) дослідниця ż

źródła: