baczność

baczność (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈbaʧ̑nɔɕʨ̑], AS: [bačność] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) st.pol. uwaga

(1.2) st.pol. rozsądek

wykrzyknik

(2.1) wojsk. harc. komenda nakazująca przyjąć postawę stojącą, wyprostowaną, z rękami wyciągniętymi wzdłuż ciała i przylegającymi do boków, stopami złączonymi

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	baczność
dopełniacz	baczności
celownik	baczności
biernik	baczność
narzędnik	bacznością
miejscownik	baczności
wołacz	baczności

(2.1) nieodm.

przykłady:

(2.1) Baczność, prezentuj broń!

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(2.1) spocznij

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. baczenie n

czas. baczyć ndk.

przym. baczny

przysł. bacznie, na baczność

związki frazeologiczne:

mieć się na baczności

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• chorwacki: (2.1) pozor
• niemiecki: (2.1) Achtung, stillgestanden
• rosyjski: (2.1) смирно, руки по швам
• wilamowski: (1.1) öbaht ż

źródła: