baczność
baczność (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) przest. uwaga, czujność, ostrożność[1]
- (1.2) daw. rozsądek, roztropność, przezorność
wykrzyknik
- (2.1) wojsk. harc. komenda nakazująca przyjęcie postawy stojącej, wyprostowanej, z rękami wyciągniętymi wzdłuż ciała i przylegającymi do boków, stopami złączonymi[1]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza mianownik baczność dopełniacz baczności celownik baczności biernik baczność narzędnik bacznością miejscownik baczności wołacz baczności - (2.1) nieodm.
- przykłady:
- (2.1) Baczność, prezentuj broń!
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- (2.1) spocznij
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. baczenie n, niebaczność ż
- czas. baczyć ndk.
- przym. baczny
- przysł. bacznie, na baczność
- związki frazeologiczne:
- mieć się na baczności • stawać na baczność
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- chorwacki: (2.1) pozor
- czeski: (1.1) pozor m; (2.1) pozor! m
- francuski: (1.1) attention ż; (2.1) garde-à-vous
- hiszpański: (2.1) ¡firmes!
- niemiecki: (2.1) Achtung ż, stillgestanden
- nowogrecki: (2.1) ατενώς!, προσοχή!
- rosyjski: (2.1) смирно, руки по швам
- wilamowski: (1.1) öbaht ż
- źródła:
