błyszczyk

błyszczyk (język polski)

błyszczyki (1.1) do ust

usta pomalowane błyszczykiem (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈbwɨʃt͡ʃɨk], AS: [bu̯yščyk] ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) kosmet. bezbarwna lub kolorowa substancja nadająca ustom połysk; zob. też błyszczyk do ust w Wikipedii

(1.2) ryb. zob. błystka

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	błyszczyk	błyszczyki
dopełniacz	błyszczyka / błyszczyku	błyszczyków
celownik	błyszczykowi	błyszczykom
biernik	błyszczyk	błyszczyki
narzędnik	błyszczykiem	błyszczykami
miejscownik	błyszczyku	błyszczykach
wołacz	błyszczyku	błyszczyki

przykłady:

(1.1) Błyszczyk sprawia, że usta wydają się bardziej ponętne.

składnia:

kolokacje:

(1.1) błyszczyk do ust

synonimy:

(1.1) błyszczek

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. błyszczeć

rzecz. błysk m, błyskotka ż, błyszczenie n

przysł. błyszcząco

przym. błyskawiczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Kosmetyka

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) lip gloss
• francuski: (1.1) brillant à lèvres
• rosyjski: (1.1) блеск для губ

źródła: