Wikisłownik

błyskawica

błyskawica (język polski)

edytuj
błyskawica (1.1)
wymowa:
IPA: [ˌbwɨskaˈvʲit͡sa], AS: [bu̯yskavʹica], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob. ⓘ
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) meteorol. zjawisko świetlne w postaci silnego błysku, towarzyszące piorunowi
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikbłyskawicabłyskawice
dopełniaczbłyskawicybłyskawic
celownikbłyskawicybłyskawicom
biernikbłyskawicębłyskawice
narzędnikbłyskawicąbłyskawicami
miejscownikbłyskawicybłyskawicach
wołaczbłyskawicobłyskawice
przykłady:
(1.1) Po błyskawicy zawsze następuje grzmot.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) błysk, światło
hiponimy:
holonimy:
(1.1) piorun
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. błysk m, błyskotka ż, błyskanie n, błyszczenie n, pobłyskiwanie n, błyskotliwość ż
czas. błyskać ndk., błyszczeć ndk., pobłyskiwać ndk.
przym. błyskawiczny, błyskowy, błyskawicowy
przysł. błyskawicznie
związki frazeologiczne:
z szybkością błyskawicy • lotem błyskawicy
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=błyskawica&oldid=8464290”