błoneczka

błoneczka (język polski)

wymowa:

IPA: [bwɔ̃ˈnɛʧ̑ka], AS: [bu̯õnečka], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zdrobn. od: błona

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	błoneczka	błoneczki
dopełniacz	błoneczki	błoneczek
celownik	błoneczce	błoneczkom
biernik	błoneczkę	błoneczki
narzędnik	błoneczką	błoneczkami
miejscownik	błoneczce	błoneczkach
wołacz	błoneczko	błoneczki

przykłady:

(1.1) Te części każda z nich iest osobną błoneczką otulona: a każda błoneczka iest niby nitką do wierzchołka żołtka przymocowana. (sic!)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. błona ż, błonka ż, nabłonek m, błonkówka ż

przym. błoniasty

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: