błazeństwo (język polski) edytuj

 
błazeństwo (1.1)
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) niedorzeczne zachowanie się[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Te jego błazeństwa już mnie nie bawią.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) błazenada, błaznowanie
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. błazen mos, błaznowanie n
czas. błaźnić, błaznować ndk.
przym. błazeński
związki frazeologiczne:
przysłowie: polski most, niemiecki post, włoskie nabożeństwo, to wszystko błazeństwo
etymologia:
pol. błazen + -stwo
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „błazeństwo” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.