bławatnik
bławatnik (język polski) edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (2.1) ornit. niewielki ptak o barwnym upierzeniu[1]; zob. też bławatniki w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bławatnik bławatnicy dopełniacz bławatnika bławatników celownik bławatnikowi bławatnikom biernik bławatnika bławatników narzędnik bławatnikiem bławatnikami miejscownik bławatniku bławatnikach wołacz bławatniku bławatnicy depr. M. i W. lm: (te) bławatniki - (2.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bławatnik bławatniki dopełniacz bławatnika bławatników celownik bławatnikowi bławatnikom biernik bławatnika bławatniki narzędnik bławatnikiem bławatnikami miejscownik bławatniku bławatnikach wołacz bławatniku bławatniki
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) por. sukiennik
- (2.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ptaki
- tłumaczenia:
- źródła: