błędny rycerz (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈbwɛ̃ndnɨ ˈrɨʦ̑ɛʃ], AS[bu̯ndny ryceš], zjawiska fonetyczne: wygł.nazal.asynch. ę  ?/i
znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskoosobowy

(1.1) średniowieczny rycerz wędrujący w poszukiwaniu niezwykłych przygód; najczęściej bronił pokrzywdzonych na cześć wybranki swego serca; zob. też błędny rycerz w Wikipedii
odmiana:
(1.1) związek zgody;
przykłady:
(1.1) Pewien szlachcic z Krakowa postanowił zostać błędnym rycerzem.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) błędny po staropolsku oznacza błądzący[1]
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „błędny (almanach)” w: Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych z almanachem, Wydawnictwo Wiedza Powszechna, Warszawa 1994, ISBN 83-214-0839-7, s. 658.