azylant (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[aˈzɨlãnt], AS[azylãnt], zjawiska fonetyczne: nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba, której udzielono azylu
(1.2) osoba ubiegająca się o azyl
odmiana:
(1)
przykłady:
(1.2) Jeśli Polska odmawia przyjmowania azylantów z greckich obozów, musi zorganizować repatriację tych osób lub udzielić im zezwolenia na pobyt czasowy.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) uchodźca
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. azyl m
forma żeńska azylantka ż
przym. azylancki
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Asylant[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 28.

azylant (język czeski) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) azylant
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

azylant (język słowacki) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) azylant[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. azyl m
forma żeńska azylantka ż
przym. azylantský, azylový
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Hasło „azylant” w: Slovník súčasného slovenského jazyka A – G [Słownik współczesnego języka słowackiego A – G], gł. red. Klára Buzássyová i Alexandra Jarošová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2006, ISBN 978-80-224-0932-4.