awanturować się

awanturować się (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌavãntuˈrɔvaʨ̑‿ɕɛ], AS: [avãnturovać‿śe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• denazal.• zestr. akc.• akc. pob. ​

znaczenia:

czasownik zwrotny

(1.1) wszczynać awanturę, kłócić się z kimś

odmiana:

(1.1) koniugacja IV

 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		awanturować się
czas teraźniejszy		awanturuję się	awanturujesz się	awanturuje się	awanturujemy się	awanturujecie się	awanturują się
czas przeszły	m	awanturowałem się	awanturowałeś się	awanturował się	awanturowaliśmy się	awanturowaliście się	awanturowali się
	ż	awanturowałam się	awanturowałaś się	awanturowała się	awanturowałyśmy się	awanturowałyście się	awanturowały się
	n	awanturowałom się	awanturowałoś się	awanturowało się
tryb rozkazujący		niech się awanturuję	awanturuj się	niech się awanturuje	awanturujmy się	awanturujcie się	niech się awanturują
pozostałe formy czas przyszły m będę się awanturował, będę się awanturować będziesz się awanturował, będziesz się awanturować będzie się awanturował, będzie się awanturować będziemy się awanturowali, będziemy się awanturować będziecie się awanturowali, będziecie się awanturować będą się awanturowali, będą się awanturować ż będę się awanturowała, będę się awanturować będziesz się awanturowała, będziesz się awanturować będzie się awanturowała, będzie się awanturować będziemy się awanturowały, będziemy się awanturować będziecie się awanturowały, będziecie się awanturować będą się awanturowały, będą się awanturować n będę się awanturowało, będę się awanturować będziesz się awanturowało, będziesz się awanturować będzie się awanturowało, będzie się awanturować czas zaprzeszły m awanturowałem się był awanturowałeś się był awanturował się był awanturowaliśmy się byli awanturowaliście się byli awanturowali się byli ż awanturowałam się była awanturowałaś się była awanturowała się była awanturowałyśmy się były awanturowałyście się były awanturowały się były n awanturowałom się było awanturowałoś się było awanturowało się było forma bezosobowa czasu przeszłego awanturowano się tryb przypuszczający m awanturowałbym się, byłbym się awanturował awanturowałbyś się, byłbyś się awanturował awanturowałby się, byłby się awanturował awanturowalibyśmy się, bylibyśmy się awanturowali awanturowalibyście się, bylibyście się awanturowali awanturowaliby się, byliby się awanturowali ż awanturowałabym się, byłabym się awanturowała awanturowałabyś się, byłabyś się awanturowała awanturowałaby się, byłaby się awanturowała awanturowałybyśmy się, byłybyśmy się awanturowały awanturowałybyście się, byłybyście się awanturowały awanturowałyby się, byłyby się awanturowały n awanturowałobym się, byłobym się awanturowało awanturowałobyś się, byłobyś się awanturowało awanturowałoby się, byłoby się awanturowało imiesłów przymiotnikowy czynny m awanturujący się, nieawanturujący się ż awanturująca się, nieawanturująca się awanturujące się, nieawanturujące się n awanturujące się, nieawanturujące się imiesłów przysłówkowy współczesny awanturując się, nie awanturując się rzeczownik odczasownikowy awanturowanie się, nieawanturowanie się

przykłady:

(1.1) Na kolegiach czasem krzyczał, rzucał krzesłami, awanturował się.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) sprzeczać się, robić sceny, szukać przygód

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. awantura ż, awanturka ż, awanturnik m, awanturnica ż

przym. awanturniczy

przysł. awanturniczo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) скандаліць
• francuski: (1.1) faire des histoires, faire du scandale
• rosyjski: (1.1) pot. выступать
• włoski: (1.1) litigare, fare delle scenate

źródła: