awanturniczość

awanturniczość (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) odprzym. cecha tego, co jest awanturnicze; cecha tych, którzy są awanturniczy

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	awanturniczość	awanturniczości
dopełniacz	awanturniczości	awanturniczości
celownik	awanturniczości	awanturniczościom
biernik	awanturniczość	awanturniczości
narzędnik	awanturniczością	awanturniczościami
miejscownik	awanturniczości	awanturniczościach
wołacz	awanturniczości	awanturniczości

przykłady:

składnia:

(1.1) awanturniczość + D.

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) cecha

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. awanturniczy

przysł. awanturniczo

rzecz. awanturnica ż, awanturnik mos

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. awanturniczy + -ość

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: