autochton

autochton (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rdzenny mieszkaniec jakiegoś terytorium

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	autochton	autochtoni
dopełniacz	autochtona	autochtonów
celownik	autochtonowi	autochtonom
biernik	autochtona	autochtonów
narzędnik	autochtonem	autochtonami
miejscownik	autochtonie	autochtonach
wołacz	autochtonie	autochtoni
depr. M. i W. lm: (te) autochtony

przykłady:

(1.1) Przybyli z głębi kraju edukatorzy czechizowali autochtonów.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) aborygen, krajowiec, tubylec, tuziemiec

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) mieszkaniec

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. autochtonizm m

forma żeńska autochtonka ż

przym. autochtoniczny, autochtoński

przysł. autochtonicznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. αὐτόχθων (autókhthōn) < gr. αὐτός + χθών (autós+ khthṓn) → sam + ziemia, kraj, lud

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) autochthon
• białoruski: (1.1) аўтахтон m
• bułgarski: (1.1) автохтон m
• esperanto: (1.1) aŭtoktono
• francuski: (1.1) autochtone m
• hiszpański: (1.1) autóctono m
• interlingua: (1.1) autochthono
• rosyjski: (1.1) автохтон m
• słowacki: (1.1) autochtón m
• ukraiński: (1.1) автохтон m
• włoski: (1.1) autoctono m

źródła: