aufhören (język niemiecki) edytuj

wymowa:
IPA[ˈaʊ̯fˌhøːʀən] ?/i IPA[ˈaʊ̯fɡəˌhøːɐ̯t] IPA[ˌhøːɐ̯tə ˈaʊ̯f]
znaczenia:

czasownik słaby, rozdzielnie złożony

(1.1) przestawać, przestać, skończyć
odmiana:
(1.1)[1] aufhören (hört auf), hörte auf, aufgehört (haben)
przykłady:
(1.1) Es hat aufgehört zu regnen.Przestało padać.
(1.1) Mein Mann und ich haben mit dem Rauchen aufgehört.Mój mąż i ja rzuciliśmy palenie.
(1.1) Hör auf!Przestań!
(1.1) Hör auf damit!Skończyć z tym!
(1.1) Hör endlich auf zu jammern!Przestań wreszcie stękać!
składnia:
(1.1) aufhören etw. zu tun
(1.1) mit etw./jdm. (Dat.) aufhören
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Aufhören n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: hörenabhörenaufhörenangehörenanhörenbeichthörendurchhöreneinhörenerhörengehörenheraushörenherhörenhineinhörenhinhörenhinweghörenmithörensatthörenschwarzhörenumhörenüberhörenverhörenweghörenzuhören
źródła: