aufbrechen

aufbrechen (język niemiecki)

wymowa:

​

IPA: [ˈaʊ̯fˌbʀɛçn̩]

znaczenia:

czasownik mocny, rozdzielnie złożony

(1.1) wyłamać, wyłamać (np. drzwi, zamek)

(1.2) rozkopywać, rozkopać (np. nawierzchnię)

(1.3) rozrywać, rozerwać (np. kopertę)

(1.4) pękać, pęknąć, otwierać się, otworzyć się (np. pąki kwiatów, rana)

(1.5) wyruszać, wyruszyć (np. w drogę)

odmiana:

(1.1-3) aufbrech|en (bricht auf), brach auf, aufgebrochen (haben)

(1.4-5) aufbrech|en (bricht auf), brach auf, aufgebrochen (sein)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Aufbruch m

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: brechen • abbrechen • anbrechen • aufbrechen • ausbrechen • auseinanderbrechen • durchbrechen • einbrechen • entzweibrechen • erbrechen • hereinbrechen • herausbrechen • herunterbrechen • hervorbrechen • losbrechen • niederbrechen • radbrechen • umbrechen • unterbrechen • verbrechen • wegbrechen • zusammenbrechen

źródła: