ateńczyk

ateńczyk (język polski)

wymowa:

IPA: [aˈtɛ̃j̃n͇ʧ̑ɨk], AS: [atẽĩ ̯ṇčyk], zjawiska fonetyczne: nazal.• rozs. artyk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mieszkaniec Aten

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ateńczyk	ateńczycy
dopełniacz	ateńczyka	ateńczyków
celownik	ateńczykowi	ateńczykom
biernik	ateńczyka	ateńczyków
narzędnik	ateńczykiem	ateńczykami
miejscownik	ateńczyku	ateńczykach
wołacz	ateńczyku	ateńczycy

przykłady:

(1.1) Ateńczycy wybrali go na burmistrza.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) mieszkaniec

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Atena ż, Ateny nmos, Ateńczyk m, Atenka ż, ateneum n

forma żeńska atenka ż

przym. ateński

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. Ateny + -czyk

uwagi:

(1.1) Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi piszemy małą literą. Zapis wielką literą dotyczy obywatela starożytnego państwa ateńskiego.

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Athenian
• baskijski: (1.1) atenastar
• białoruski: (1.1) афінянін m
• bułgarski: (1.1) атинянин m
• esperanto: (1.1) atenano
• francuski: (1.1) Athénien m
• hiszpański: (1.1) ateniense m
• kataloński: (1.1) atenès m
• niemiecki: (1.1) Athener m
• nowogrecki: (1.1) Αθηναίος m, Αθηνιώτης m
• rosyjski: (1.1) афинянин m
• słowacki: (1.1) Aténčan m
• szwedzki: (1.1) atenare w
• ukraiński: (1.1) афінянин m
• włoski: (1.1) ateniese m

źródła: